Zavallı Çocuk

1874 yılı başında Gedikpaşa Tiyatrosu’nda izleyiciyle buluşan Zavallı Çocuk piyesinde Namık Kemal, on dokuz yaşında tıp öğrenimi gören ve amcasının yanında kalan Ata ile on dört yaşındaki kuzeni Şefika arasındaki aşkı anlatır. Oyunda bu iki genç arasındaki aşk ve bu iki gencin ailevi baskılara boyun eğişi konu edilmektedir. 
Zavallı Çocuk'ta o dönem Osmanlı toplumunun en küçük birimi olan ailede gözlemlenen büyük sorunlar yer almaktadır. Namık Kemal’in “vatan,” “hürriyet” gibi büyük ve önemli kavramlar ile toplumsal konular üzerine kurulu edebî anlayışında, küçük ve bireysel meselelere odaklanan bir istisna sayılabilecek Zavallı Çocuk Osmanlı toplum yapısına ilişkin de bir eleştiri içermektedir.
İlk olarak 1873 yılında yayımlanan Zavallı Çocuk oyunu Boğaziçi Üniversitesi'nde Türk Dili dersleri veren Esra Demirkoparan tarafından yayıma hazırlanmıştır. Editörlüğünü ise yine aynı üniversitenin Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nde öğretim üyesi Tülay Gençtürk Demircioğlu gerçekleştirmiştir. Eser dönemin diline ve ruhuna olabildiğince uygun fakat günümüz okuru için de anlaşılabilir olması amaçlanarak hazırlanmıştır.
(Arka kapak yazısı)
Yazar Hakkında: 
NAMIK KEMAL
21 Aralık 1840'ta Tekirdağ'da doğdu. Babası, II.Abdülhamid döneminde müneccimbaşılık yapmış olan Mustafa Asım Bey'dir. Annesini küçük yaşta yitirince çocukluğunu dedesi Abdüllatif Paşa'nın yanında, Rumeli ve Anadolu'nun çeşitli kentlerinde geçirdi, Arapça ve Farsça öğrendi.
18 yaşlarında İstanbul'a babasının yanına dönen Namık Kemal, 1863 yılında Babıali Tercüme Odası'na katip olarak girdi. Bu görevi sırasında dönemin önemli düşünür ve sanatçılarıyla tanışma olanağı buldu. Namık Kemal ilk şiirlerini çocuk denecek yaşlarda yazmaya başlamıştır. 
Tiyatro türüne önem veren Namık Kemal,  altı oyun yazmıştır. Bir yurtseverlik  ve kahramanlık oyunu olan "Vatan Yahut Silistire" yalnız ülke için değil, Avrupada'da ilgi uyandırmış ve beş dile çevrilmiştir. İlk romanı olan "İntibah" 1876  yılında yayımlanmıştır. Romanı ve tiyatroyu toplumsal yaşama soktuğu gibi, edebiyat eleştrisini de Türkiye'ye ilk getiren kişilerden biri olmuştur.
Gazeteci olarak da Türk kültürü içinde önemli bir yer alır. Dönemin hemen hemen bütün yenilik yanlısı ve ilerici gazetelerinde yazmıştır. “Vatan Yahut Silistire" oyunu 1873'te Gedik Paşa Tiyatrosu'nda sahnelendiğinde halkı coşturup olaylara neden olması ve bu haberi gazetede yazması üzerine  tutuklanan Namık Kemal, Magosa'ya sürgüne gönderildi. 1876 yılında I.Meşrutiyet'in ilanından sonra İstanbul'a döndü, Şura-yı Devlet(Danıştay) üyesi oldu. II. Abdülhamid'in Meclis-i Mebusan'ı  kapatması üzerine tutuklandı. Beş ay tutuklu kaldıktan sonra Midilli Adası'na sürüldü. 1879 yılında Midilli mutasarrıfı oldu, aynı görevle 1884'te Rodos, 1887'de Sakız Adası'na gönderildi.
 Namık Kemal, 2 Aralık 1888'de Sakız Adası'nda hayata veda etti ve Gelibolu Bolayır'da defnedildi.