Kapan

Anlatabilmeliydim. Şimdi neye yarar. Duyamayacaksın. Senin
adına söyleyebileceğim: “Yaz. Kalacak mı sorusunu sorma.
Kalmayacak orası kesin. Kim, ne kalmış ki!” Sağım hâlâ. Kendim
için öyle mi? Avunamayacakmışım, olsun mu? Okunamayacaksın
bir gün. Ansiklopedilerde üç beş sözcük ayrılır sana da belki. Yüz
yılları aşabilen yazın dehaları bile unutulmaya hükümlüdür
sonuçta. Sen necisin a zevzek dost. Ama yaşanmadı mı?
Yaşandığına inanarak ölüm beklenebilir, dayanmanın sınırları
zorlanabilir aldatıcılığı.
Kapan, Vüs’at O. Bener’in kaleminden öykü, anı ve deneme arasın-
da kendi bayrağını taşıyan bir biçemin resmigeçidi. Ölümün yak-
laşmakta olduğunu bilen ve kendini kapana kısılmış hisseden bir
yazarın, mizahı elden bırakmadan kaleme aldığı son kitap. Bener’in
aynı dönemde yazdığı, ancak hiçbir kitabında yayımlanmamış son
öykülerinden biri “Trombosit”i de bu ciltte sunmaktan mutluluk
duyuyoruz.
“Vüs’at O. Bener’i okumayı öğrenmek, karanlığa gözü alıştırmalarla
birdir. (…) Yazma uğraşının en tehlikeli girdaplarına dalmış Vüs’at O.
Bener’in yapıtı, bize tehlikeli okuma girdapları vaat etmeyi sürdürüyor.”
–Enis Batur