Bomba

Tavanı ve duvarları uzun bir kışın isleriyle kararmış, bu odada tutuklu gibi duran kısa ve çirkin ocak, içindeki odunları sanki öfkeyle yakıyor, bir an önce yutmaya çalışıyorduk. Hızla tutuşarak uzanan ve sönen alevler, mandolinle heyecanlı sosyalist marşını çalan genç Boris’i, karşısında ezeli ve sonuçlanmaz milli çoravını ören güzel karısı Magda’yı hafif ve akıcı bir kırmızıya boyuyor, bütün odayı kaplayan büyük ve kötürüm gölgelerini titretiyordu.
(Kitabın İçinden)