Ah Mercimeğim

Cevizin dibi kaynıyordu. Aslı’nın gelin gideceği yer Marmaris’ti. Oradaki
bir sarrafla evlenecekti. Kızlar laf kazanını habire harlıyorlardı. Ben
yine gizli yerimdeydim. Herkes konuşuyordu. Aslı susuyordu. “Ne
şanslısın. Tüm yıl tatil gibi olacak sana.” “Sen zaten altın gibiydin,
bir de altıncıya düştün kız.” “Altın suyuna battın da çıktın say bacım.”
Herkes, her şeyi diyordu da bir tek Aslı’nın dilinde laf yoktu.
Evlerde, yollarda, yol kenarlarında lafazanlıklar, eprimiş pabıçlar,
hardal sarısı pantollar, it ayağı yemiş gibi gezen gobeller… Yalan
dünya, zalım dünya… Sen bekle ecik, bir yağmur yağacak düzelecek
her şey…
Ah Mercimeğim, en olmayacağı olur eden sebatkârlığın hikâyeleri.
Aşkın ve tutunmanın halleri…
Mustafa Çiftci’nin yeryüzüne iyilikle bakan masalsı dünyasından…
Taşranın ağrıları, heves ve rüyaları…